Afgelopen vrijdag, op een gure, koude avond stond de tweede ronde van de Nosbo competitie op het programma. Nadat de eerste ronde een 8-0 overwinning opleverde, keken we met gepast vertrouwen uit naar de tweede wedstrijd. Dit keer tegen een tegenstander die op papier behoorlijk aan ons gewaagd zou moeten zijn, wat later ook het geval bleek. Voor de wedstrijd werd er nog een klein biertje gedronken in Htje, waar een viertal mannen op zekere leeftijd zich bezighield met een puzzel op het demonstratiebord. Een van hen vertelde dat hij er de hele nacht niet van geslapen had. Toen ik ongeveer een half minuutje later liet zien hoe het mat in 4 was, was de man dermate gelukkig dat hij alle aanwezigen een gratis drankje aanbood. Dat begint al weer goed. Vervolgens tegen zessen richting Italia, voor een pizza met zes van de acht spelers. Of, in het geval van Sjoerd en Gertjan, een pasta. Dat bleek geen gelukkige keuze, want de pastas werden pas geserveerd toen de rest de pizza al op had. Dan maar een extra biertje om de tijd te doden. Toevallig zaten de Sisters een paar tafels verderop. Tot verbazing van de niet-Sissanen om ons heen kwam Aurore vragen of een van ons de rest van haar pizza nog wilde. Nog vreemder keken ze toen Sjoerd daar gretig gebruik van maakte. Zal er ook wel raar uit gezien hebben.

Na de maaltijd kwamen we ruim op tijd in het denksportcentrum aan, waar ook het tweede, vijfde en de Sisters speelden. Volle bak dus. Toen alle tafels, borden, stukken en klokken klaarstonden, werd Sophies woord van welkom vakkundig gekaap door Govert om het Chessfestival nog eens te promoten. Carl werd gebombardeerd tot wedstrijdleider, waarna de partijen konden beginnen. Vrijwel direct mocht Carl aan de slag, omdat een van de klokken, en vervolgens het vervangende exemplaar ook, niet werkte. De derde deed het gelukkig wel. Of het er iets mee te maken had weet ik niet, maar Benno bood vervolgens binnen het kwartier remise aan, wat Govert enigszins verward afsloeg. Dan de partijen:

Edim zat op een, mede omdat we hadden gezien dat Geon daar de eerste ronde gespeeld had en Edim beloofde dat hij wel van hem zou winnen. Geon was echter afwezig en Adrian Clemens zat op 1. Edim heeft zich naar eigen zeggen alsnog goed vermaakt. Echter werd hij wel, op een enkele gemiste kans na, vrij vakkundig van het bord geschoven: 0-1.

Kenneth mocht het op bord twee laten zien met de witte stukken tegen Mathijs Huiskes. Zoals Kenneth dat doet speelt hij op een zeker moment g4, waar dat eigenlijk niet lijkt te kunnen. Maar goed, wat weet ik er ook van. Zijn tegenstander durft de pion niet te nemen, dus dan zal het wel kloppen. Nadat er een heleboel stukken geilimineerd worden staat Kenneth ineens een loper voor: 1-1.

Op drie zat Gertjan, die tegen Edwin Zuiderweg een boel pionnen op zijn koning af zag komen. Gertjan was echter blijkbaar niet onder de indruk en speelt behoorlijk sneller dan de tegenstander. Met een klein uur meer op de klok lijkt Gertjans koningsaanval juist de snellere te zijn. Van de ontknoping heb ik niet alles meegekregen, maar het resulteerde in een snel punt: 2-1.

Bij Sjoerd zag het er na een tijdelijk pionoffer heel lang positioneel erg prettig uit. Ongetwijfeld had er ergens meer in gezeten, maar uiteindelijk dwong de tegenstander met eeuwig schaak toch een remise af: 2,5-1,5.

Benno had met zijn vroege remise-aanbod wellicht wat verwarring gesticht, maar Govert kwam ogenschijnlijk prettig uit de opening. Benno had weinig ruimte voor zijn stukken en zetten waren moeilijk te vinden. Normaal zou je zeggen dat het dan helpt om er zoveel mogelijk te ruilen, maar het eindspel wat daaruit volgde was lastig, zo niet onmogelijk te verdedigen: 2,5-2,5.

Ikzelf speelde net als vorig jaar tegen Luka Jovanovic. Wederom een gambiet, wat ik deze keer minder slecht verwerkte dan vorig jaar. Zo ongeveer de hele avond keek ik tegen een prettig voordeel aan. Echter wist ik dit in tijdnood niet om te zetten naar een punt, maar moest ik genoegen nemen met een halfje: 3-3.

Olaf speelde naast mij tegen Saveliy Jakovlev. Een nieuw gezicht in de groningse schaakscene, die ook nog geen knsb rating had. Dat vond Olaf reden genoeg om van zichzelf te verwachten wel even van hem te gaan winnen. Dat bleek vies tegen te vallen, getuige de partij die er lange tijd erg vervelend uit zag. Uiteindelijk hield Olaf het echter goed genoeg bij elkaar om in het eindspel toch nog behoorlijke kansen te krijgen. Daarin werd aan beide kanten een dame gehaald en vervolgens eindigde het toch in een puntendeling: 3,5-3,5.

Blijft nog over: Niels op acht. Niels staat toch redelijk bekend om zijn dubieuze openingen en opportunistische spel met veel gekkigheid. Vandaag was daar echter weinig van te merken, aangezien er al redelijk snel een toreneindspel met acht pionnen aan beide kanten bereikt werd. Objectief mag waarschijnlijk geen van beiden dat verliezen, maar na lang gemanoeuvreer en een paar goed getimede breek-zetten wist Niels er toch met zijn torens doorheen te komen: 4,5-3,5.

Met deze zwaarbevochten overwinning houden we de koppositie vast. Aangezien de volgende wedstrijd pas eind januari is, zal dat ook nog wel even zo blijven. En hopelijk daarna natuurlijk ook. Zoals te doen gebruikelijk werd de overwinning nog even goed gevierd in de kroeg, waar er nog veel geanalyseerd, geblitzt en gedronken werd. Op naar de volgende.

Ole Ola!