Het is een slome Zaterdagochtend als Sissa 3 zich meldt voor de brunch. Sissa staat nu eenmaal berucht voor hun late aantreden en dus zijn de voorzorgsmaatregelen genomen. Met koffie, pannenkoeken en bananen worden de schakers uit hun bedje gelokt om zo de dag met een puntje voor te beginnen. De sfeer is goed, de kerstmuziek wordt afgespeeld en Justin komt aanzetten met het tenue. Warme kersttruien van de markt. Ja, we zijn er weer klaar voor. Het plan heeft gewerkt! Iedereen zit bij elkaar en er is niks dat nu nog mis kan gaan. “Zo sprak men zonder netjes af te kloppen”. Ondertussen ontbrak er toch nog een lid. Eén Sissaan was nog lekker blijven rondhangen in dromenland. Gearriveerd in het denksportcentrum begon het team in feestelijk tenue de stukken klaar te zetten. Een gebrek aan borden en klokken moest verholpen worden en werd zo met lichte stress gedaan. Het team begon zich ook al zorgen te maken of de schone slaapster tijdig zou ontwaken. Het telefoontje kwam gelukkig dat doornroosje onderweg was. 10 minuutjes later kon iedereen zitten en is de strijd begonnen.

Naast mij is het al meteen spannend. Een pion offer wordt door Tije vroeg aangeboden en zijn tegenstander neemt het gretig aan. Ik zie Tije even zijn lippen likken en verwacht snel een heus ravage rechts van me.

Op bord 3 hebben we Lieuwe die onbevreesd de positionele vallen van Edwin probeert te vermijden. Er wordt rustig geschoven, maar ik voel de spanning en weet dat de eerste tekenen van zwakte deze tamme senior doen omtoveren tot een meedogenloze tijger.

Op bord 5 Zie ik ondertussen het tegenovergestelde van spanning. Daar schuilend achter zijn zwarte stukken zit David nog in zijn oogjes te wrijven. De eerste proef van wakker worden is niet moeiteloos gegaan. Alsof om mijn gedachten te bevestigen zie ik hem slaperig naar me opkijken en een gaap achter zijn hand verschuilen. De tegenstander lijkt dit allemaal door te hebben en introduceert tactisch een rustig strategisch spel waar geduld een belangrijke factor zal blijken.

Remco op bord 4 speelt echter zo snel mogelijk zo veel mogelijk in het centrum. De dames staan vroeg op het bord en de koningen blijven in het midden. Helaas of gelukkig, afhankelijk van welke schaker je het vraagt, worden de actieve dames snel geruild en blijven we over met een eindspel.

Ik zit nu een beetje vast aan mijn eigen bord. Ik voel mijn hartslag stijgen als ik de ene na de andere pion naar voren mag duwen. Met elke zet kom ik dichter op de vijandelijke koning af en begint mijn zelfvertrouwen te stijgen tot onmeetbare hoogtes. In mijn hoofd spelen er al voorstellingen af van mijn grandioze overwinning. Het is dus ook een afschuwelijk realiteitscheck wanneer mijn tegenstander al mijn spel kan ontnemen door een dameruil te forceren.

teleurgesteld wend ik mijn blik naar het zesde bord.
Hier zie ik een stelling dat mij een beetje doet bibberen. Ik heb namelijk altijd geleerd om koning veiligheid te prioriteren. Maar Aurore heeft andere meningen. Vindingrijk als ze is wil ze graag haar stukken centraliseren. De koning is hier geen uitzondering op. Hij wordt meteen aan het werk gezet en een spannende partij kan nu niet meer vermeden worden.

Bord 7 daarentegen is een oase van kalmte. Er lijkt wel een verbod op slaan te staan en de sereniteit straalt van de spelers af. Gelukkig kan pacifisme niet eeuwig gedoogd worden en zijn de radicalere maatregelen eindelijk toegepast. Wit ruilt een pion met Justin die hij rustig terugpakt. Er wordt weer kalmpjes door geschaakt tot wit weer agressie toont met het ruilen van materiaal. Deze tweede slag deed de emmer overstromen waarna Justin een andere speelstijl omarmde. Alle pionnen werden zomaar zo snel mogelijk door naar voren geduwd. Het was persoonlijk en dus werden de troepen tot aantreden geroepen. Een mars naar de vijandelijk koning, in mijn ogen een intimiderend schouwspel.

Ondertussen Speelt Thijs op bord 8 en zoals gebruikelijk voor Thijs speelt hij lekker actief en zo wordt een spel met veel kansen voor beide spelers uit de luiers geholpen. De spanningen stijgen ook hier, maar zoals altijd boezemt zijn statuur van zelfvertrouwen.

Op bord 2 wordt bloed geroken en Tije slaat toe. Met tactische vakkundigheid wordt de positie van de tegenstander volledig ontmantelt tot deze de handdoek in de ring gooit.

Op bord 3 Strijdt Lieuwe rustig door. De positie blijft steeds spannender worden, totdat nu toch een zet over het hoofd wordt gezien. Zijn koning komt onder vuur te staan en enkele zetten later is een statig overgave het enige wat te doen valt.

Op bord 6 is Aurore zich kranig aan het verdedigen. Er wordt elegant geschoven en vindingrijke zetten gedaan. Haar tegenstander fronst en HUH?!? Ik kan mijn ogen niet geloven wanneer zwart de verleiding van een pion niet kan weerstaan. Zwart pakt de pion van Aurore die als reactie daarop de dame weet te winnen. Er worden nog een paar zetjes doorgespeeld, maar de overwinning is binnen.

Ik vond mezelf in een eindespel waar ik nog mogelijkheden zag totdat ik nietsvermoedend de partij weggaf. Een vork van de tegenstander leerde mij om altijd op mijn hoede te blijven. Ik verloor een kwal. Niet het einde van de wereld meende ik, maar de toren coördinatie van de tegenstander kwam met een duidelijke boodschap. Mijn kansen waren verschoten. Ik heb hem nog even laten genieten van zijn stelling en gaf toen toch maar op.

Bord 4 daarentegen bood ons weer wat hoop. Remco kwam een eindspel in met een pionnen voordeel aan de damevleugel. Dit werd op expertise wijze uitgespeeld tot een promotie. Zijn tegenstander probeerde nog wanhopig het 1 en ander maar moest zich toch neerleggen voor de rekenkracht van ons bord 4.

David was ondertussen bezig uit te rekenen hoe hij zijn tegenstander mat kon zetten. Het patroontje dat hij zag bleek toch niet helemaal te werken. Volledig in gedachten verzonken en met de focus op de koning van de tegenstander ontbrak hem het overzicht zijn eigen stukken veilig te houden. Een kwal werd verloren en daarmee stortte de partij in duigen.

Ondertussen heeft Justin nog een veel belovende aanval weten neer te zetten. Het zag er zeer gedurfd uit, zo met zijn koning in het open. Desalniettemin waren er goede kansen. Slechts een rooklift en de aanval doorzetten. Dit dacht Justin ook maar koos net de verkeerde toren. Het gevolg was een toren minder en de winst voor de tegenstand.

Op bord 8 Heeft Thijs nog een beste poging gedaan, maar ook hier konden we de blunders niet uit de weg.

Eindstand 3-5 voor GUC 7. Zo zie je maar weer dat zelfs met een team als de onze, een team met feestelijke stijl, een gevulde maag en meer vechtlust dan een Chihuahua. Dat zelfs zo’n team het mis kan gaan. De tegenstand heeft zich goed geweerd en dus rest ons maar 1 oplossing De revalidatie van ons ego in Hooghoudt. Overtuigd dat ons zelfvertrouwen te hervinden viel diep in het glas hebben we de hele avond gezocht. En wie zoekt, die vindt.

Door Mr T