De NOSBO. Ondergewaardeerd? Een fijne doorbraak van de week haar vermoeiende activiteiten, onder het mom van ‘ontspanning door inspanning’, in de vorm van een (kortere) lange partij? Een oefening in nutteloosheid? 

Een verdere vraag: was dit verslag meteen geschreven als het een KNSB-verslag was geweest? Het officiële antwoord: ik weet het niet.

Wat ik wél weet is dat ik in ieder geval erg veel zin had om een potje te spelen en ik ga er geheel vanuit dat ditzelfde gold voor mijn teamgenoten en zelfs clubgenoten, gezien het DSC gevuld was met spelers en toeschouwers!

De opstelling voor de avond is als volgt: 

1. Willem S – Jan Willen
2. Tije – Marcel
3. Carl – Rienk
4. Ruben – Hans
5. Pascal – Willem B
6. Michel – Wim
7. Joris – Sergei
8. AD – Arjen

Op papier zijn de ratings nagenoeg hetzelfde, maar wij zijn het frissere (jongere) team, dus ik geef ons een voordeeltje vanwege het late beginnen van de partij.

Op bord 1 mocht Willen het opnemen tegen Jan Willem. Ik heb weinig meegekregen van de partij. Je gaat eens kijken en het lijkt gelijk en dan loop je door naar een ander bord. Volgens Willem is dat ook ongeveer zijn oordeel erover. Het was een partij waar beide partijen niet in staat leken om het initiatief te nemen en te drukken voor een voordeel. Naast een ambitieuze pionzet van de Emmennaar op zet 1, was het verder niet de meest spannende partij. Een partij die vrijwel zijn hele loop in de balans heeft gehangen, mocht dan ook precies dat resultaat opleveren: remise.

Op bord 2 nam Tije het op tegen Marcel. De avond voorafgaand aan de speeldag werd gevuld in de vorm van mijn preppen, blitzen tegen Michel, Joshua en mezelf en daarna wat kinderen hustlen op de ipad online. Helaas heeft dit alles geen zoden aan de dijk gezet en kwam er iets anders dan de prep op het bord. Een taaie strijd uit de opening leidde tot een voordeel voor zijn tegenstander. Tije bleef overigens doorvechten en wist het voordeel terug te pakken. De tijd op het display van de klok aan zijn bord werd steeds minder en minder, tot Tije door tijdnood gedwongen werd door zijn hand een fout te maken. Zijn tegenstander wist hier gebruik van te maken en zo was de partij ineens voorbij. 0.5-1.5

Op bord 3 speelde Carl tegen Rienk. Carl kreeg een stelling op het bord die hem, mijns inziens, plezier brengt. Een ietwat gesloten stelling waar beide spelers manoeuvreren tot er ergens een voordeel behaald kan worden. Het leek lange tijd op remise bij Carl, tot zijn tegenstander een sterk plan had gevonden, waar Carl niet op tijd van op de hoogte was. Ondanks dat het materiaal gelijk was, was de stelling allesbehalve dat. Carl kon dan ook niet anders dan opgeven in een stelling waar zijn tegenstander een definitieve mataanval op de been had gebracht. 0.5-2.5

Bord 4 zat ondergetekende. Ikzelf had nog een appeltje te schillen met de Emmenaren, vanwege een vreselijke blunder die meteen leidde tot het verlies van mijn dame tijdens de KNSB-ronde van de voorafgaande week. Alhoewel de man die voor mij zat er anders uitzag en een andere naam droeg dan mijn eerdere tegenstander, ging hij dezelfde variant in. Op den duur werd er afgeweken van de partij en koos mijn tegenstander een suboptimale variant. Ik kon hier dankbaar gebruik van maken en kwam een stuk beter uit de opening. Mijn tegenstander wist overigens niet van opgeven, en mijn openingsvoordeel verdween als sneeuw voor de zon nadat hij, door een leuk trucje, een pion kon snoepen. Mijn training over doorspelen met een pion minder speelde zich af in mijn hoofd. Ik zou niet weer opgeven. Ik bleef vechten en vond het meevallen. Remise, misschien. Mijn tegenstander koos om een pion terug te geven voor torenactiviteit en later wist ik, via een tactiekje, nog een te snoepen. Dit was allemaal te veel voor mijn tegenstander, die opgaf toen ik dreigde een stuk te winnen. 1.5-2.5

Bord 5 zat Pascal. Zijn partijen zijn altijd interessant, al is het soms omdat hij na niet al te lang spelen al een stuk achter kan staan. Ditmaal was het niet anders. Toen ik voor het eerst naar zijn bord keek, leek hij al een stuk minder te hebben en dreigde zijn tegenstander ook nog eens mat als een ander aangevallen stuk bewoog. Niet lang nadat ik gekeken had was de partij ook voorbij. Helaas, helaas. Volgende keer gaat Pascal weer een puntje scoren, gelukkig. 1.5 – 3.5

Bord 6 mocht Michel op spelen. Een vergelijkbare vooravond met die van Tije betekent dat ook hij een creatieve variant of twee had voorbereid. Alhoewel zijn tegenstander er niet direct in ging, leek hij wel de deur op een kier te laten om de prep in te gaan. Michel drukte overigens net iets te hard en offerde per ongeluk een centrumpion voor geen compensatie. Niet de beste manier om je partij te beginnen. Hij wist door goed spel en volhoudendheid om de pion terug te winnen, maar kwam in een dameloos eindspel waar hij minder stond. Op dit moment kreeg hij overigens een remiseaanbod van de sympathieke tegenstander en deze werd consequent aangenomen. Hier mochten we een niet geheel verdiend halfje bijschrijven. Erg prettig! 2-4

Bord 7 was het domein van Joris. Een solide partij voor Joris waar zijn tegenstander eigenlijk de hele tijd achter de feiten aan heeft gelopen. Na normale ontwikkeling uit de opening, koos zijn tegenstander ogenschijnlijk voor een premature aanval. Ongerokeerd en ongeliefd liet hij zijn koning staan, waar Joris goed gebruik van wist te maken.

Zijn tegenstander probeerde nog wat zetjes te spelen, maar Joris bleek te sterk en mocht een puntje bijschrijven. 3-4

Op bord 8 speelde AD. Een opening die leidde tot het afruilen van veel materiaal, liet een eindspel achter met 6 pionnen, een toren en een paard elk. Anne-Dirk voelde aan zijn water dat hij de enige was met winstkansen, dus kon vol goede moed doorspelen. Vanwege tijdsdruk opteerde zijn tegenstander voor een torenruilvariant die slecht voor hem afliep. AD kon de druk opvoeren en converteerde (niet geheel optimaal) toch het volle puntje.

4-4

Gelijkspel als eindstand voelde als een terechte uitslag. Na hard te hebben gespeeld en hard te hebben geanalyseerd vond ik het wel mooi geweest en ben ik op huis aangegaan. De overige strijders die nog op locatie waren gingen naar het H’tje, wat een gepast einde is van élke schaakavond.

De NOSBO-partijen blijven toch altijd leuk, vind ik. Minder tijd en geen extra tijd na zet 40 zorgen voor interessante keuzes, waardoor winstkansen optimaal benut kunnen worden. We moeten helaas wachten tot na de winterstop alvorens wij weer mogen aantreden bij de NOSBO. 

Tot dan geldt: Noblesse oblige.