We hebben afgesproken voor de wedstrijd bij mij een kop koffie te doen. Even voor die nodige teamspirit nadat ik als captain er twee keer niet bij kon zijn. Lucas komt als eerste wandelend aan. David en Klaas Jan zijn er even later ook. De sfeer is goed en we hebben er zin in. Bijzonderheid: Klaas Jan, die nog moest eten, veegt in minder dan drie minuten een pizza naar binnen.

De tegenstander van vanavond is Middelstum en is qua rating best sterk, maar wij zijn voorbereid! Op bord 1. Niels T, 2. David, 3. Ik, 4. Klaas-Jan, 5. Lucas en Bord 6. Joël. Sophie, die speelde met de sisters, doet het praatje omtrent de regels. En we kunnen beginnen!

De handen worden geschud. Mijn tegenstander speelt D4. “Geen londen, geen Londen, geen Londen” bid ik terwijl ik d5 speel. Het wordt een Londen. Naast mij krijgt Klaas Jan een uitnodiging tot een Stafford Gambit. Een ontzettend scherpe variant waarin je als wit beter staat, maar met veel tactieken rekening moet houden. Hij neemt deze niet aan. Wat volgt is een variant van de Petroff waar de tegenstander een pion blundert.
Ik loop wat rond en kijk met een beetje jaloezie naar de andere borden. Lucas is een eindspel bezig en staat volgens mij ietsje beter. Joël staat veel beter en is in een positie met tegenovergestelde rokades aan het aanvallen, dat ziet er veelbelovend uit. Bij David gaan de stukken ook richting de koning van de tegenstander en ook dat ziet er top uit.

Minder jaloers ben ik op de positie van Niels. Het lijkt alsof zijn tegenstander vijf zetten meer heeft gekregen, Timmer staat wel een pion voor. Ik loop terug naar mijn eigen bord en ga weer met een beetje tegenzin zitten. Ik merk soms wat voor me uit te staren. De structuur is helemaal dichtgemetseld en het gaat nog wel een aantal zetten duren voordat er ook maar iets gaat gebeuren. Op een gegeven moment had mijn tegenstander paard e5 moeten spelen, maar deed dat gelukkig niet. Ik eindig met een klein ruimtevoordeel.

Joël is goed bezig, hij gooit zijn pionnen naar voren en in plaats van een tegenaanval gaat zijn tegenstander verdedigen. Dat gaat mis. De tegenstander moet of zijn dame opgeven of de partij. Hij kiest voor het laatste. Naast mij zie ik David ook door de tegenstander zijn koningsvleugel heenbeuken. “Oh het is mat” hoor ik naast me. 2-0 voor ons.

Lucas tikt me op mijn schouder aan: “Freerk, mag ik remise aannemen? “ zijn blik staat op de alsjeblieft-zeg-ja stand. Na een hoop geschuif zit er niks meer in de positie volgens hem. Ik vind het prima. Klaas-Jan, die meerdere remises heeft afgeslagen, denkt ook dat het goed is geweest. Wel jammer, want in de analyse achteraf bleek er zeker potentie te zijn voor Klaas Jan om te winnen. De analyse was kort samengevat: “Speel nou een keer a4 man!” En “ik wil het niet alsmaar herhalen, maar je had hier a4 moeten spelen.” Naja goed 3-1 voor ons.

Dan moeten Niels en ik de winst binnenhalen. Ennnn ik blunder een pion en moet geforceerd dames ruilen. Dit gaat helemaal mis. Gelukkig zit Timmer op remisekoers, maar als wij dit verprutsen zou dat wel echt super klote zijn. Tijdens mijn balen kom ik erachter dat ik toch niet eens zo slecht sta. Sterker nog, mijn loperpaar is veel beter dan zijn paard + witveldige loper. Op het moment dat ik achter zijn pionnen kom en op het punt sta alles op te halen, speel ik net de verkeerde loperzet waardoor hij één tempo wint en de boel kan houden. Dat was, op zn zachtst gezegd, ff balen.
Dan hoor ik ineens Niels opgeven. Die heeft een vork geblunderd in een gelijke positie. “Tsja.. dat is het spelletje” wordt er gedeeld. 3-2.

Nu mag ik het dus niet weggeven, en dat deed ik gelukkig niet. De tegenstander had een ingenieus tactiekje bedacht waardoor eigenlijk alles ruilde. Misschien zat er nog meer in voor mij, maar ik was op. Ter illustratie: na vier minuten lang nadenken speelde ik d3. Hij kijkt vervolgens op. “eeh je staat schaak.” Ik heb werkelijk al die tijd naar het bord gekeken en had het toaal niet door. De tegenstander krijgt extra tijd.

We lachen terwijl Sophie met de klok staat te prutsen om er tijd bij mijn tegenstander op te tellen. Ik kijk naar mijn tegenstander, naar de positie, en nogmaals naar mijn tegenstander en stel voor: “maar remise van maken?”, “ja prima” is het antwoord. Beiden lopen we tevreden van het bord. Het was een rommelig, maar mooi gevecht. Eindstand: 3,5-2,5

Daarmee zijn we aan het einde gekomen van de schaakavond en mogen we best een beetje trots zijn. We winnen van een team dat op papier best sterk is en staan eerste in de poule. We bedanken Ria en zitten nog even na bij het H’tje waar Klaas-Jan er nog vaak op werd geattendeerd dat hij a4 had moeten spelen.