SISSA2 – GC5

Jongere lezers vinden dit misschien een wat vreemde uitdrukking. Maar in een niet al te ver verleden was ‘van zessen klaar’ een zegswijze (in oorsprong sloeg het overigens op paarden) die uitdrukte dat je beschikte over de eigenschappen die je in staat stelden uitdagingen aan te kunnen. Wij willen als SISSA 2 graag om zes uur op een zaterdagmiddag in meerderheid tevreden op onze partijen terugkijken. Anders gezegd: de volle buit van twee matchpunten. Helaas constateren we, terugkijkend op de eerste vier wedstrijden, dat de vraag ontkennend moeten worden beantwoord. We zijn wel klaar om 18:00, maar in meerderheid bepaald ontevreden. Twee keer een behoorlijk pak rammel en een wreed verstoorde overwinningsroes tegen het op papier sterkere GC 4. Zoiets van nét voor de meet nog worden ingehaald omdat je zegevierend je handen alvast omhoog stak. 

De uitdaging GC 5 lijkt op papier te doen. Spelers ongeveer even sterk en sommigen van ons, Marcel, Jordi en Olaf bijvoorbeeld, steken in blakende dan wel goede vorm. Nieuw in het team: Anima. Nog geen rating. Maar wat ze op clubavonden laat zien, schept verwachtingen. In ieder geval dat we te maken hebben met een volwaardige SISSA 2 speler. Daarover straks meer. 

GC 5 komt op bezoek waardoor wij de verantwoordelijkheid hebben voor optimale speelomstandigheden. Onverwacht valt dat niet mee. Nadat andere clubs die eerder in het Denksportcentrum waren zich hebben bediend uit de materiaalkast, blijkt dat er voor onze teams te weinig borden en stukken zijn. Wat blijkt: Staunton heeft geen eigen materiaal meegenomen, wat ze normaal wel doen. Navraag bij barvrouwe Ria leert dat Nosbo secretaris Fons van Hamond de Stauntonners heeft gezegd dat dat niet nodig was. Daar moet ik die van Hamond nog eens op aanspreken. Waar bemoeit de vent zich mee. Aan Roland, Sissaan én Nosbo voorzitter, vraag ik om zijn secretaris mee te delen dat de teamleiders van SISSA 1, 2 en 3 hem een lul vinden. Pas om 13:10, nadat dat werkelijk alle hoeken en gaten van het Denksportcentrum binnenste buiten zijn gekeerd op zoek naar borden en stukken, is er genoeg materiaal. In een aantal gevallen op z’n zachtst gezegd vintage spul. Zo moet Ruben met XXL stukken spelen. Wouter op een krom bord dat, ik overdrijf niet, aan de zijde van zijn opponent drie centimeter omhoog staat. De stukken daar tarten de wet van de zwaartekracht door niet naar voren te kantelen, Wel fijn is dat sommige oude houten paarden kraaloogjes hebben.

Opstelling: 1. Marcel 2. Maarten 3. Jordi, 4. Eric Jan. 5. Olaf 6. Sophie 7. Anima 8. Ruben Oneven heeft zwart. Eindelijk een luxe-probleem met het vullen van het team. Writser, Niels T. en ik draaien uit. Vergelijk dat eens met de eerste wedstrijd waarin het halve team invaller was. En ja hoor, Ruben heeft weer eens geen pen bij zich. Hier, een van die gele 1,2,3 inkt dingetjes die ik voor dit soort calamiteiten altijd bij de hand heb. Zucht, ook vaste klant Olaf meldt zich voor een exemplaar. Sjoerd van het eerste wil er ook een. Je ziet ze maar voor hooguit de helft terug; zo raak je ook 1,2,3 door je pennen heen.

Eric Jan en Maarten zien zich geconfronteerd met het Scandinavisch. Ze lijken daar goed mee overweg te kunnen. Vooral Maarten, die een behoorlijke ontwikkelingsvoorsprong krijgt. Hij zegt dat hij alle drie partijen die hij ooit eerder tegen zijn opponent speelde, heeft gewonnen. Dat wekt vertrouwen. Hé, heeft Eric Jan nu al een stuk gewonnen? Nee, toch niet. Een eigen stuk wordt gepend en teruggepakt. Heeft nu zelfs een pion minder. Staat tegenover dat ongelijk is gerokeerd en er ongelijke lopers zijn. Ook is EJ beter ontwikkeld. Dus alles nog in de hand. 

Jordi speelt Tweepaardenspel in de Nahand. Tegenstander laat zien dat hij er wat van af weet door een specifiek zetje van Fischer te doen. Maar Jordi ziet er zelfverzekerd uit. Die wil aanval voor de geofferde pion. Maarten verzekert me dat Jordi goede ideeën heeft. Ook dat wekt vertrouwen. Wel verbruikt Jordi veel tijd. 

Bij Marcel is het al heel snel windkracht 10 op het bord. Hij offert een vrijpion op de e-lijn voor een sterke aanval. Sinds Marcel zijn coiffure in een wat meer gesoigneerde vorm heeft, is zijn spel er merkbaar op vooruit gegaan. Ja, ik zie een verband. Zelf houdt hij het op veel meer met schaken bezig zijn.

Anima speelt het Froms gambiet. Ik schreef al dat ze goed bezig is op clubavonden. Agressieve meid. Op het bord dan. Of ze dat ook hier laat zien? Ik weet geen moer van dat gambiet, maar zie wel dat er voor de pion niets aan de activa kant staat. Tegenstander Nico Karsdorp, de man met de vervaarlijkste neukteugels van de hele KNSB, is ook niet onder de indruk. Vrij kalm weerlegt hij de zwarte pogingen tot aanval en incasseert een tweede pion zonder dat er veel dreiging van Anima is.

Olaf en Ruben kuieren wat rond. Hun stellingen laten dat ook toe. Komen goed uit de opening. Wel vindt Ruben het jammer dat zijn opponent, die Pirc speelt, niet toelaat dat hij zijn dame kan offeren tegen drie stukken. Olaf staat veel actiever. Zegt dat de overwinning al binnen is. Of hij daarmee zijn eigen partij bedoelt of die van het team, is niet duidelijk. Ruben laat weten dat hij te veel tijd over heeft en dat nu de fase aanbreekt dat hij spoken begint te zien. Huh? De situatie op zijn bord geeft evenwel geen aanleiding tot bezorgdheid. 

Sophie staat eigenlijk best lekker. Loperpaar waar tegenstander zelf niets tegenover kan stellen. Kan wat worden in een eindspel.

Zo tegen half drie stampt Marcel er flink doorheen. Het offeren van de e-pion en het in stelling brengen van zo’n beetje alle beschikbare stukken richting vijandelijke koning, leidt er toe dat de verdediging van zijn tegenstander met donderend geraas ineenstort. Het is wachten op een uitgestoken hand.

Terwijl ik bij Olaf kijk, graait hij in een ogenschijnlijk sluitende combinatie een pion mee. Zelfverzekerd staat hij op. Het klopt toch wel he?, vraag ik hem. Zijn wat superieure lachje geeft het antwoord. Anima houdt de strijd nog wat gaande als er alleen nog zware stukken op het bord zijn. Piepklein remisekansje misschien. Bij Sophie is nog steeds weinig reuring. Blijft netjes staan. 

Marcel wint. Tegenstander is compleet kapot gespeeld. Gaat er daarna spoorslags vandoor. Maar vraagt later telefonisch hoe het met onze verrichtingen staat. Als club moeten we hem misschien een abonnement op de kapper geven.

Ruben pakt een pion. Ook nog met dameruil en een betere stelling. En Olaf haalt nog een extra pion op. Ik kan nu voorzichtig de balans opmaken. Puntje voor, Olaf en Ruben op winst, Maarten, Sophie, Jordi en Eric Jan staan okee en alleen Anima hoef ik af te schrijven. Maakt 5-3. 

Gaat dat dan zó makkelijk, die twee matchpunten? Je raadt het al: nee. Jordi blijft er veel tijd in steken, maar zijn tegenstander, met een pion in de buutze, blijft gewapend beton storten. Hoe gaat Jordi dat kraken? Ik zie het niet, maar zoals Maarten zei, Jordi heeft ideeën. Ondertussen blijven de tegenstanders van Eric Jan en Maarten overeind. Die lopen dus hun ontwikkelingsachterstand in als er niets gebeurt. De tegenstander van Maarten eet er zelfs een volkorenboterham met pindakaas bij. Getver! Eten achter het bord. Dat doe je toch niet. Vind ik alleen toegestaan voor die jongetjes met broodtrommels die je vooral vroeger zag. Zo eentje zoals Roland tegenover zich ziet bij ons derde team. Die moet ook nog vaak hoesten, klaagt Roland, die ook mekkerde over de krappe tafelconfiguratie. Hij heeft wel wat gelijk, maar we vonden het bij het gereedmaken van de zaal zo gezellig, drie lange rijen spelers.

Anima geeft op. Het was in een resterend toreneindspel niet te doen met die minuspionnen. Beetje jammerlijk debuut van Anima. Ik probeer het leed te verzachten door te zeggen dat we weten hoe goed ze kan spelen en iedereen het recht heeft om te verliezen. En als het team verliest, ze niet de enige is die dat overkomt. Ze lacht wat ongemakkelijk.

Ruben wint een extra pion. Maar hem had ik al als punt in de calculaties meegenomen. Ondertussen vind ik de stelling van Sophie niet meer zo okee. Koning staat te slecht en vijandelijke stukken te actief. Even buurten bij Maarten. Waar ik bij sta, levert hij zomaar een kwaliteit in. Wat is trouwens de beste positie voor een teamleider of supporter om bij de partij van je clubmaat te staan? Achter de rug van de tegenstander? Of achter je clublid? Ik ga er zelf van uit dat een speler die iemand achter zich heeft staan, zich daardoor ongemakkelijk kan voelen. En misschien een mindere zet produceert. Hoe dan ook, Maarten moet nu met een kwaliteit minder de bips droog houden en dat terwijl zijn tegenstander ook nog eens de ontwikkelingsachterstand heeft ingelopen. Als het meezit, kan Maarten met het loperpaar misschien net genoeg tegenstribbelen.

Sophie levert ook een kwaliteit in. Wat resteert is een ruïne. Dit verliest geruisloos. Nieuwe calculatie: 3 ½ – 3 ½ met een allesbeslissende partij van Jordi. Die staat weliswaar nog steeds de pion achter, maar zijn overgebleven pionnen rukken wel op richting vijandelijke koning. Staat erg goed, vind ik. 

Sophie geeft op. Dan gaat het snel. Maarten, in zijn poging er nog wat van te maken, geeft een van z’n lopers weg. Balen. Eric Jan, die ik eerder op remise taxeerde, scheert langs de rand van de afgrond. Zijn tegenstander gaat met de koning naar de andere vleugel waar hij geen last heeft van de loper van EJ. Als EJ nog een tweede pion verliest, zien we het donker in. Tot overmaat van ramp: Sophie zegt me gezien te hebben dat EJ’s tegenstander door zijn vlag is gegaan en pas daarna de 40^e zet voltooide. Dat gebeurde in afwezigheid van EJ, die was opgestaan na zelf zijn 40^e gedaan te hebben. Niemand behalve Sophie zag het dus. Maar alleen de wedstrijdleider of de tegenstander kan de vlag claimen. EJ achteraf: ‘Ik ben een sukkel.’ Tja, moet je maar bij je bord blijven vlak voor de tijdcontrole. Verliest Eric Jan dan? Nee, onze man weet er iets uit te persen, namelijk eeuwig schaak. Al was het geen eeuwig schaak, bleek later uit de korte analyse dat de tegenstander er winnend uit kon lopen. Gelukkig trapte die in de bluf.

Resteert Jordi, onze overgebleven hoop. Ik sta achter de rug van zijn tegenstander … en Jordi geeft zijn dame weg. Gloeiende … vul dat zelf maar in. Hij krijgt er een stuk voor. Jordi wil bijna opgeven, maar bedenkt zich omdat hij toch nog kansen ziet om met twee torens, twee lopers en drie pionnen het witte beton op te blazen. Hij komt een heel eind, maar als een van zijn lopers met een pionzetje wordt afgeknepen, is het snel afgelopen. 

3 ½ – 4 ½ verloren. We zijn nog niet van zessen klaar.

We troosten ons met een diner in een van merkwaardigste Chinese restaurants die onze stad rijk is. Tong Ah. Onthoud die naam. Die tent frequenteerden we wel eens eerder. De laatste keer zo’n jaar, anderhalf jaar geleden. Toen was het daar koud, waren ze bezig met een verbouwing en kregen we bier in blikjes. De verbouwing is afgerond. De kou en blikjes bier zijn gebleven. Het etablissement is blijkbaar meer ingesteld op afhalen. Het verstrekte voedsel is overigens ok. De serveerster, een oudere, gezette en wat volkse dame, blijkt de moeder te zijn van de eigenaresse. Ze belooft de verwarming op maximaal te zetten. We merken er niets van. Tip: rechauds zijn ook bruikbaar om je handen te warmen. Voor de volledigheid vermeld ik nog dat Ruben en Olaf ongevraagd hun 1,2,3 pennen hebben teruggeven.

Door Carl